پیغام خطا
Deprecated function: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters در drupal_get_feeds() (خط 394 از /home/gitadane/domains/gitadanesh.com/public_html/includes/common.inc).
ما به منظور کمک به پژوهشگران محترم و در جهت توسعه آنالیز ایزوتوپ های رادیوژنیک با آزمایشگاه های معتبر خارج از کشور ارتباط خوبی برقرار کرده ایم و نمونه های مختلف را به این آزمایشگاه ها ارسال می نماییم.
در این آزمایشگاه ها نمونه های مختلف مانند آب و سنگ با تکنیک های معمول ایزوتوپی شامل روبیدیوم-استرانسیوم (Rb-Sr)، ساماریوم-نئودیمیوم (Sm-Nd)، توریوم-اورانیوم-سرب (Th-U-Pb)، لوتتیم-هافنیم (Lu-Hf)، لیتیم (Li) و محصولات میانی واپاشی اورانیوم با استفاده از دستگاه های پیشرفته مانند (TIMS) و (MC-ICPMS) آنالیز می شوند. این آنالیزها در طیف وسیعی از تحقیقات از مطالعات فرآیندهای ماگمایی تا اقیانوس شناسی شیمیایی و از تاریخ زمین نخستین تا تغییرات آب و هوایی اخیر مانند مطالعات ژئوشیمی محیط های آبی، هیدرولوژی آب های زیرزمینی و سطحی، دیرینه اقیانوس شناسی، ژئومیکروبیولوژی و چینه نگاری شیمیایی در محیط های قدیمی و جدید مورد استفاده هستند.
به طور اساسی کاربرد ایزوتوپ های رادیوژنیک به دو منظور زیر می باشد:
1- برای ارائه سن مطلق یک نمونه
2- برای ردیابی منشا یک جزء
در زیر مقدمه ای در رابطه با مفاهیم و اهمیت ایزوتوپ های رادیوژنیک آورده شده است.
روش های ایزوتوپی به ابزار بسیار مهمی در مطالعه فرآیندهای طبیعی تبدیل شده اند و کاربردهای فراوان آن ارزش این روش ها را در زمینه های پژوهشی مختلف به اثبات رسانده است. بیشتر روش های توسعه یافته اولیه مختص حل مسائلی درزمین شناسی سنگ بستر و سایر رشته های زمین شناختی بوده اند اما اخیرا کاربرد های جدیدی برای مثال در مطالعات پزشکی قانونی و زیست محیطی به طور موفق مورد آزمایش قرار گرفته اند. در نتیجه در طی دهه های اخیر گنجینه ای از اطلاعات از طریق مطالعات ایزوتوپ های پایدار و رادیوژنیک رشد یافته است. این نوشتار بر کاربرد ایزوتوپ های رادیوژنیک تمرکز می کند، درحالیکه رویکرد استفاده از ایزوتوپ های پایدار بیشتر توسط Recio توسعه یافته است. افزایش بسیار زیاد در استفاده از ابزارهای ژئوشیمیایی ایزوتوپی در زمینه های پژوهشی جدید تا حد زیادی بوسیله توسعه تکنیکی و معرفی نسل های جدیدی از ابزارهای با حساسیت بالا بوده است. از طرف دیگر روش های جداسازی شیمیایی تا حدی توسعه پیدا کرده اند که در آن نمونه های کوچک (در اندازه نانوگرام) می توانند به کار گرفته شوند و اثر دخالت ها و آلودگی ها نیز در حد بسیار پایینی نگه داشته شود.
بر خلاف ایزوتوپ های پایدار که فراوانی آن ها با فرآیندهای رادیواکتیو بدون تغییر مانده، یک ایزوتوپ رادیواکتیو/رادیوژنیک هم ناپایدار است و هم به نوکلید دیگری واپاشی می شود و یا نتیجه یک سری واپاشی است. ایزوتوپ های رادیوژنیک ممکن است به ایزوتوپ های با عمر طولانی و ایزوتوپ های با عمر کوتاه تقسیم شوند و نیمه عمر متفاوت آن ها (T 1/2; زمانی که در طی آن 50% ایزوتوپ رادیوژنیک (پدر یا مادر) برای تولید یک ایزوتوپ دختر واپاشی می شود) به معنی کاربرد آن ها در علوم است. برای مثال، ایزوتوپ های با عمرِ طولانی مانند U238 (که به ایزوتوپ Pb206 با یک نیمه عمر 4468 میلیون سال واپاشی می شود) برای اندازه گیری زمان در سیستم های زمین شناختی که میلیاردها سال پیش گسترش یافته اند مناسب هستند. در مقابل، یک نوکلیدِ با عمرِ کوتاه مانند Pb210 (با نیمه عمر حدود 22 سال) ممکن است برای فرآیندهای سن سنجی که دارای یک مدت زمان چند ساله هستند مناسب باشد.
ایزوتوپ های رادیوژنیک در علوم مختلف مانند زمین شناسی سنگ بستر، باستان شناسی، پزشکی قانونی، صنعت غذا و علوم محیطی نیز کاربرد دارند.
دستگاه (MC-ICPMS) و (TIMS)
