سن یابی رادیوکربن روشی برای تعیین سن مواد شامل مواد آلی با استفاده از خصوصیات رادیوکربن (یک ایزوتوپ ناپایدار کربن) است.
روش سن یابی رادیوکربن بر اساس این واقعیت است که رادیوکربن به طور پایدار در اتمسفر از برهم کنش پرتوهای کیهانی با نیتروژن جوی بوجود می آید. درنتیجه رادیوکربن با اکسیژن جوی برای تشکیل دی اکسید کربن ناپایدار ترکیب می شود.
تاریخ‌گذاری رادیوکربن یکی از روش‌های تاریخ‌گذاری رادیومتریک می‌باشد که جهت تخمین تاریخ مرگ موجوداتی که کربن مصرف می‌کنند (مانند گیاهان) کاربرد دارد. در این روش ایزوتوپ کربن-۱۴ که یکی از ایزوتوپهای رادیواکتیو کربن با نیمه‌عمر حدود ۵۷۳۰ سال می‌باشد مورد بررسی قرار می‌گیرد.
نمونه های مورد استفاده برای آزمایش سن سنجی رادیوکربن:
--- رسوبات دریاچه ای
--- باقیمانده های چوب (شامل زغال چوب)
--- کود گیاهی (تورب، برگ و مواد گیاهی پوسیده و قدیمی که در باتلاق ها و مرداب ها یافت می شود و به عنوان کود و سوخت به کار می رود)
--- صدف ها
--- استخوان
--- کربنات های آبی (ارگانیسم های آبی شامل پلانکتون ها و گیاهان)
--- مواد آلی خاک
