هر کدام از فراورده های واپاشی رادیواکتیو که از هر یک از دو ایزوتوپ اورانیوم با عمر طولانی (U238 و U235) موجود در طبیعت تولید می شوند منجر به یک توالی ایزوتوپ های دختچه رادیواکتیو با عمر کوتاه می شود که می تواند برای ارائه اطلاعات سن بر اساس مقادیر ثابت واپاشی به خوبی شناخته شده برای هر ایزوتوپ در سری واپاشی و همچنین این واقعیت که ایزوتوپ های سری واپاشی می توانند به سبب تفاوت های بین خصوصیات شیمیایی یا هسته ای شکنش شوند، مورد استفاده قرار بگیرد.
در طول چند دهه گذشته سری واپاشی اورانیوم به عنوان ابزاری اساسی برای تاریخ گذاری رویدادهای زمین شناسی اخیر با طیف بسیار وسیعی از کاربردها پدیدار شده است. اخیرا نیز چندید بازبینی پیرامون کاربردهای ژئوکرونولوژی تکنیک های ایزوتوپی انجام گرفته است.
- سن سنجی سری اورانیوم، یخ: استفاده از فرآورده های واپاشی میانی در زنجیره های واپاشی رادیواکتیو U238 یا U235 به منظور محاسبه سن یا تاریخ یخ های یخچالی یا زمینی در زمین های یخ بسته
- سن سنجی سری اورانیوم، اوپال (Opal): یک روش ژئوکرونولوژی است که از فرآورده های واپاشی میانی در زنجیره های واپاشی رادیواکتیو برای اندازه گیری طول زمان مورد نیاز برای رسیدن به وضعیت فعلی عدم تعادل رادیواکتیو نسبت به شرایط اولیه استفاده می کند.
Opal: سیلیکون دی اکسید (SiO2nH2O) آمورف یا به صورت بخشی کریستالیزه آبدار ته نشین یافته از محلول های آبی در محیط های نزدیک به سطح زمین است.
- سن سنجی سری اورانیوم، سنگ های آتشفشانی:
